Arzuhal yeniliklerle yayında…

Arzuhal programı Abdülselam Tütüncü'nün sunumu ve yepyeni formatıyla uzun bir aranın ardından yeniden izleyicilerle buluştu.

Arzuhal'in yeni dönemdeki ilk bölümüne Kayseri Çarşısının değerli esnaflarından Azad Kahveci konuk oldu. Kahveci'nin misafirhanesinde başlayan sıcak sohbet, Arzuhal stüdyosunda son buldu.

Kayseri Çarşısı'nda küçük bir misafirhanesi (divanhane) olan Azad Kahveci, 5 yaşında eğitim hayatına başladığını söyledi. 1996-2003 yılları arasında Türkmenevi Müdürü olduğunu dile getiren Kahveci, emekliye ayrıldıktan sonra ailesine ait olan misafirhaneyi teslim aldığını ve canlandırdığını vurguladı.

Erbil'in tanınmış şahsiyetleri dahil olmak üzere Kayseri Çarşısı'na giden genç yaşlı tüm oluşumlardan insanların misafirhanesini mutlaka ziyaret ettiğini belirten Kahveci, hoşgörü, saygı, güzel söz ve takdirin Erbillileri bir araya getirdiğini aktardı.

Misafirhanenin kurulma amacından söz eden Kahveci, "Ekonomik durumlar böyle kötü olmadan önce ben burada hayır işleri yapıyordum. Hacı Cemal'in adına çocukları bağış yapardı. Yoksullar, dul kadınlar, engellilere maaş ödüyordum ayrıca ömür boyu ilaç kullanması gerek hastalara her ay ilaç alıyordum. Ekonomik durum kötüleştiğinde ödenen maaş miktarını yarıya düşürdük." dedi.

Misafirhaneyi ziyaret eden usta sanatçıları "muhabbetle" ağırladıklarını bildiren Kahveci, misafirhaneye devamlı uğrayan usta sanatçı Muhammed Ahmed Erbilli, Hüsam Hasret, Cabbar Ahmed, Hacı Behçet, Hacı Seyid Demirci ve Esad Erbilli gibi değerli şahsiyetlerle olan anılarını anlattı.

Sanatçıların misafirhanede seslendirdiği tüm horyat ve şarkıları arşivlediğini kaydeden Kahveci, "Dostlarımızdan biri 2 hafta ya da 10 gün misafirhaneye gelmezse biz onu ziyarete gideriz. Bu ziyaretleri her cuma kesinlikle yaparız, bunun için program hazırlıyoruz. Bazen hepsini ziyaret etmeye yetişemiyoruz o zaman da telefonla arayıp hal hatır sorarız. Bu bizim görevimiz, terbiyemizi gösteriyor, bu ziyaret ve hatır sorma insanları çok mutlu ediyor." ifadesini kullandı.

Programda gerçekleştirilen güzel sohbet sırasında değerli Türkmen şahsiyetlerin Kahveci hakkındaki duygu ve düşüncelerine yer verildi. İlk olarak Dılaver Bezirgan ile hazırlanan video Kahveci'ye izletildi. Bezirgan, "1980 yılından itibaren Azad Kahveci ile tanışıyoruz. Lise yıllarında kendisinden eğitim aldım. Türkmenevi'nin müdürü olduğu zamanlarda herkes tarafından çok sevildi. Misafirhanesine gelmediği günler çarşıda kimse yokmuş gibi hissediyoruz. Çarşıdaki tüm esnaf her gün yanına illaki uğrar." dedi.

Zuher Casım Tütüncü, Azad Kahveci hakkındaki düşüncelerini şu sözlerle dile getirdi:

"Azad Kahveci ile yaklaşık 60 yıldır tanışıyoruz. Kültürümüz ve yaşımız yüzde 90 yakın. Erbillilerin taziyelerine ve düğünlerine birlikte katılırız. Millete hizmet ettiğimiz için hayatımızın tamamını mutlu geçiriyoruz."

Bezirgan ve Tütüncü'ye sözleri için teşekkür eden Azad Kahveci, her ikisinin de çok yakın dostu olduğunu söyledi.

Azad Kahveci, "Benim bakış açıma göre Erbil'in milletinin de toprağının da dünyanın hiçbir yerinde benzeri yoktur. Erbil Kalesi'nde aileler ne pişirirse illaki komşularına ikram ederdi. Bir taziye olduğu zaman tüm komşular taziye sahibinin yanında olurdu. Bu düğünler için de geçerliydi." sözleriyle eski Erbil'i anlattı. 

"Eskiden Erbil'de insanlar arasında saygı vardı." diyen Kahveci, yeni nesilde bu saygı, birlik ve beraberliğin kalmayacağını düşündüğünü dile getirdi.

Bir süre önce yaşamını yitiren usta sanatçı Muhammed Ahmed Erbilli'nin Azad Kahveci tarafından kaydedilen horyat videosuna da yer verilen programda, Kahveci duygularını "Erbilli, özellikle bizlerden gitti. Bu zat çarşıya her geldiğinde yanımıza uğrardı ve neşe getirirdi." kelimeleriyle ifade etti.

Kahveci, vasiyetlerinden birinin karşılıksız iyilik yapılması olduğunu kaydederek, "Yeni nesillere ve çocuklarıma nasihatim, insanlıklarına önem vermeleri, temiz kalpli olmaları ve birbirlerine hizmet etmeleridir. Karşılık beklemeden dostlukla birbirlerine yardım etmeleri." sözlerini kullandı. 

Arzuhal'e konuk olan başka bir isim ise tiyatrocu ve yönetmen Ali Abdulbaki oldu.

Sanat hayatına girdiği ilk yıllardan söz ederek konuşmasına başlayan Abdulbaki, ilk başlarda babasından destek göremediğini fakat kendisinin tiyatro sanatını severek icra ettiğini vurguladı.

 
Abdulbaki, Kasım 1994'te "Türkmen mücadelesi" adı altında Erbil'de yapılan ilk Türkmence tiyatroya katıldığını belirterek, sahne aldığı ilk Türkmence tiyatro olduğunu dile getirdi.

Bir süre önce Abdulbaki'nin müdürü olduğu ve Türkmence yayın yapan özel televizyon kanalını maddi sıkıntılardan dolayı kapattıklarını söyledi. 

Tiyatronun gönülden yapılması gerektiğini belirten Abdulbaki, şöhretin kendisinden aldıklarını şu sözlerle dile getirdi:

"Şöhret özgürlüğümü elimden aldı. Her yere gidemiyorum. İnsanlar sürekli fotoğraf çekmek istiyor bu da özgürlüğü kısıtlıyor, bunun yanı sıra şöhret bana bir hazine kazandırdı. Bu hazine de milletin sevgisidir." 

Tüm milletlere Türkmen sanatını tanıtmayı hedeflediğini bildiren Abdulbaki, "Genel olarak söylüyorum, Türkmenler, Kürtlerin veya Arapların özel günlerine katılmıyor. İçerisinde hapsoldukları çerçeveden çıkmıyorlar. 1997'de Türkmen Cephesi çok çalışma yapıyordu, sanata, şiire ve sağlık dahil tüm taraflara önem veriyordu. 90'lı yıllarda Türkmen Cephesi zamanı Türkmenlerin altın çağıydı." dedi.

"Şu anda Türkmen sanatı çok kötü bir seviyede." diyen Abdulbaki, "Genel olarak sorumluların hiçbiri sanatı düşünmüyor. Erbil'de sadece 90'lı yıllarda benim kurduğum ekip var. Zamanında sanat projesi için ne kadar bütçe talep etseydin alırdın ve birçok ekip vardı. Rekabet vardı ekipler arasında. Bu sanatı ileri taşıyordu ama, şu anda hiçbir kuruluşta bütçe olmadığı için ekip de yok. Benim ekibimin de kapanmasını istiyorlar. Şimdi şiire ya da farklı farklı alanlara önem veriyorlar. Tiyatroya önem kalmadı." ifadelerini kullandı.

                                                                                                                                                     
Bir milletvekilinin kendisini çalışmalarını yapması için hazırlanan evden atmak istediğini aktaran Abdulbaki, "Evden çıkmam için kapımın anahtarını değiştirdiler, valiyle konuşup tekrar evime girdim, daha sonra suyumu ve elektriğimi kestiler. Bir milletvekili sanatçısına bunları yapıyor. Bana engel oluyorlar dememem için bir neden var mı?" açıklamasında bulundu.

Ali Dursun adlı tiyatro oyunundan da söz eden Abdulbaki, "Ali Dursun profesyonel bir programdı. Yerel çerçeveden çıkarak Kerkük, Telafer, Tuzhurmatu ve Kifri’ye ulaştı, ardından yurt dışında izlendi. Halen Türkmen ve hatta Kürt aileler tarafından izleniyor. 16 yıl bu işi yaptık. Bazı insanlar bunu kaldıramadı ve benim ekibimden bazı üyeleri aldılar. Biz de programı kaliteli bir yerde durdurmaya karar verdik. Ali Dursun 2000'li yıllarda radyo programı olarak başladı daha sonra televizyon programına dönüştü." dedi.

Kimseden destek görmediği ve birçok konuda kendisine engel oldukları için sanatı bıraktığını belirten Abdulbaki, "Sanat alanında Kürtlerden destek gördüm. Ama Türkmenler de destek yok. Maddi destek olmadığı takdirde de sanata dönemeyeceğim. Hayata tekrardan gelsem sanatçı olmak yerine çöpçü olmayı bile tercih ederim." sözlerini paylaştı.

Ali Abdulbaki, sözlerini şu şekilde sürdürdü:

"Türkmen siyaseti, sanatı hala anlamış değil. Sanatçı özgür olmalı. Sanatımızı Türkiye zaten biliyor her fırsatta oraya gitmek yerine sanatımızı Mısır'a, Fransa'ya veya Birleşik Arap Emirlikleri'ne götürün. Sanatımızı dünyaya tanıtalım. Başkalarına bağlandığımız için sanatımızı icra edemiyoruz."

Abdulbaki, "Öldüğümde kimse taziyeme gelmesin. Hiçbir millet Ali Abdulbaki benim sanatçım demesin. Türkmen beni attı, Kürt beni atmadı ama canıma tak ettirdi, kimse benim sanatçım demesin." sözleriyle vasiyetini dile getirdi.